4. Złota klatka

„Samotność jest drugą naturą człowieka otoczonego ludźmi…”

***

Pizzeria „Paradise” była miejscem spotkań wielu nastolatków i młodych ludzi. Podczas weekendu ledwo można było w niej znaleźć miejsce, ale dziś było inaczej. Lokal był prawie zupełnie pusty. Przy dwóch stolikach po prawej stronie siedziała jakaś młodzież, śmiejąc się i żartując. Natalie szybko wybrała miejsce pod samą ścianą i wcisnęła się na czarną skórzaną kanapę, stojącą przy solidnie wyglądającym,  stoliku z blado turkusowym, szklanym blatem i stalowymi nogami. Całe wnętrze restauracji było utrzymane w tych kolorach. Czarne matowe płyty na podłodze idealnie współgrały z turkusowymi napisami na ciemnych ścianach restauracji. Stal i szkło dodawały staremu z zewnątrz budynkowi nowoczesności.

Brunetka „przytuliła się” do ściany i rozejrzała dookoła.

- Co ty taka strachliwa ?- Szatyn stał przy stoliku i przyglądał się jej uważnie.

- Nie lubię jak ludzie się na mnie gapią.

- Jak odwalasz takie akcje to faktycznie, nikt nawet na ciebie nie spojrzy. Bądź naturalna.- Uśmiechnął się i usiadł na kanapie naprzeciwko niej.- Czym się zajmujesz?

- Jestem tancerką. – Nie patrząc na niego sięgnęła po kartę dań położoną na brzegu szklanego blatu.

- Poważnie ?- Zmierzył ją uważnie wzrokiem i zmarszczył brwi.

- A wyglądam jak bym żartowała?- Wysunęła głowę za twardej, czarnej okładki A4 i uśmiechnęła się uroczo.- Jestem tancerką klasyczną. Dla tego też nie mogę zjeść niczego z tej karty dań.- Odłożyła menu ze smutkiem i oparła głowę na dłoni.

- Daj spokój, przecież taki mały kawałek pizzy nie sprawi, że przytyjesz pięć kilo.

- Mam dietę od szóstego roku życia. Już nawet nie pamiętam jak smakuje pizza !- Uśmiechnęła się szerzej patrząc na jego przerażoną minę.

- Musimy jak najszybciej nadrobić  twoje dzieciństwo.- Pokręcił z przerażeniem głową i wstał od stolika.- Za chwilę wracam.

Uśmiech zszedł z jej twarzy w momencie kiedy chłopak odwrócił się tyłem i ruszył w stronę baru. Oparła łokieć drugiej ręki na szklanym blacie i zaczęła nawijać włosy na palec. Robiła to gdy czuła się niepewnie. Pierwszy raz od niemalże siedemnastu lat miała spróbować czegoś innego. Czuła się z tym co najmniej dziwnie.

Od siedemnastu lat miała ułożony harmonogram dnia i zawsze go przestrzegała. Jej życie stało się rutyną. Przelewała krew, pot i serce na taniec który był wszystkim. Dążyła do perfekcji, a kiedy miała ją już na wyciągnięcie ręki, zawsze znajdował się „ktoś” lub „coś” i podcinał jej skrzydła. Ogarniało ją nieodparte poczucie, że i tym razem natrafi na przeszkodę.

Natłok myśli przerwał brzdęk szklanki wypełnionej czarnym, syczącym i pełną bąbelków cieczą. Mrugnęła kilka razy i puściła kosmyk brązowych włosów, spojrzała na spieniony napój.

- Co to jest?- Zapytała tępo.

- Żartujesz sobie ze mnie?- Zaśmiał się głośno szatyn.

- Nie. Zapytałam po prostu co to jest. Nie pamiętam, żebym to kiedykolwiek piła.- Przysunęła do siebie szklankę i obróciła ją w palcach.

- Nigdy nie piłaś Coli ?!- Chłopak przechylił się z wrażenia do przodu.- Czy ciebie trzymali w złotej klatce ?- Usiadł ciężko, opierając plecy o czarne obicie kanapy i złapał się za głowę wzdychając.

- No przecież mówiłam, że całe życie miałam dietę ! Dopiero kiedy poznałam Nicki, zaczęłam używać języka XXI wieku. Wcześnie pewnie byś się ze mną nie dogadał. – Wyrzuciła z siebie, splatając pod stolikiem dłonie. Wbiła wzrok w blat.- Zawsze byłam odcięta od rówieśników, skupiałam się tylko na treningach.- Dodała smutno i pochyliła głowę. Szatyn pochylił się do przodu i pstrykną ją w nos. Zupełnie zaskoczona tą reakcją dziewczyna podskoczyła jak oparzona, rozlewając dookoła czarny, gazowany płyn.
- Zgłupiałeś ?!- Krzyknęła przesuwając się w bok, aby lepka ciecz nie pobrudziła jej białych spodni.

- Powinnaś już wcześniej zauważyć, że nie jestem do końca normalny. –Zaśmiał się sięgając po turkusowe serwetki ustawione w stalowym stojaczku. Wycierał powoli plamę rozlanej Coli.- Możesz mi coś wytłumaczyć?-Zapytał. Brunetka przekrzywiła na bok głowę i również zaczęła ścierać napój z turkusowego szkła. – Jak to jest, że czasem zachowujesz się jak normalna dziewczyna, a chwilę później jak byś urwała się z bajki Disneya. Często w ogóle nie kontaktujesz z rzeczywistością.- Odłożył mokre serwetki na bok.

- Nie wiem. Po prostu taka jestem.- Uśmiechnęła się i westchnęła, otrzepując ręce z lepkiej substancji.

- Tam.- Wskazał palcem na ciemny korytarz.- Jest łazienka, możesz spokojnie iść. Tu można godzinami czekać na pizze.- Dziewczyna kiwnęła głową i ruszyła w kierunku wskazanym przez towarzysza. Stanęła przed ciemnym przejściem i rozglądała się za włącznikiem do światła.

- Po lewej !- Krzyknął szatyn oparty wygodnie o kanapę, kręcąc z niedowierzaniem głową. Brunetka uśmiechnęła się w jego stronę i zapaliła światło. Po chwili zniknęła za zakrętem.- Jak ty sobie w życiu radziłaś dziewczyno?- Zapytał sam siebie i oparł głowę na dłoni.

***

Przyglądał się z niedowierzaniem, ile radości może sprawić człowiekowi jedzenie tak prostego, mało wymyślnego jedzenia, jakim jest pizza. Brunetka zachwycała się smakiem zwykłej peperoni, przymykając oczy i mrucząc coś pod nosem.

- Kto by pomyślał, taka mała rzecz a cieszy.- Uśmiechnął się szatyn.- Coś czuję, że będę musiał cię jeszcze dużo nauczyć.

Dwudziestodwulatka przełknęła kęs i uśmiechnęła się słodko. Złapała łyk Coli i wytarła usta serwetką.

- Nie wiem czy coś z ciebie będzie. Jesteś za grzeczna.- Pokręcił z powagą głową. Pacnęła go w ramię i uśmiechnęła się nic nie mówiąc.

- Zbieramy się ? Z dzisiejszego remontu i tak nic nie wyjdzie.- Wyjrzał przez okno. Słońce chowało się za horyzontem, oślepiając ludzi krwisto czerwonymi promieniami.

- Czemu nic nie wyjdzie ?- Zapytała podnosząc się z miękkiej kanapy.

- Robi się późno. Z tego co mówiłaś wynika, że jutro ma odwiedzić cię rodzina. Nie możesz być ledwo żywa.- Otworzył przed nią drzwi i poprowadził w stronę czarnego, połyskującego w słońcu, motoru.

Założyła spokojnie kask i usiadła z tyłu obejmując go w pasie.- Chyba polubię jeżdżenie z pasażerem.- Zaśmiał się, widząc przytuloną do siebie brunetkę.

- Pierwszy i ostatni raz dałam się na takie coś namówić.- Mruknęła pod nosem. Maszyna odpowiedziała jej głośnym warkotem i ruszyła z piskiem opon w kierunku Park Ave.

***

Maszyna właśnie wchodziła w ciasny zakręt wymijając ciężarówkę. Kierowca dużego pojazdu gwałtownie nacisną hamulec, wprowadzając towarówkę w poślizg, na mokrej nawierzchni. Koła motoru zadudniły na śliskim asfalcie i sprawnie skręciły na BUS pas. Prowadzący furgonetkę ledwo odzyskał kontrolę nad swoim pojazdem. Zwolnił i zaczął trąbić, pokazał kierowcy czarnej Yamahy mało przyjacielski palec.

- Idioto!- Krzyknęła brunetka zdejmując szybko z głowy kask.- Chciałeś nas zabić ?!- Miała zaczerwienione i opuchnięte policzki, a na głowie istną szopę którą strach było nazwać włosami. Dookoła padał ulewny deszcz. Chłopak dalej siedział na motorze, zaciskając dłoń na hamulcu.

- Wracam do domu.- Dwudziestodwulatka, uderzyła go w brzuch swoim kaskiem i odeszła w stronę 74th Street.

- Natalie !- Krzyknął za nią, zdejmując kask. Odmachnęła dłonią na odczepne i szła przez deszczową ulicę.

- Spierdoliłeś to,  Jake.- Chłopak usłyszał za sobą rozbawiony męski głos.

- Z czego się cieszysz debilu.- Szatyn odwrócił się do tyłu. W jednej z bocznych uliczek stał oparty o ścianę brunet. Cały ubrany na czarno, przemoknięty. Uśmiechał się szeroko.

- Kim ona była ?

- Sąsiadka. Nikt szczególny. Po prostu lubię jak przytulają się do mnie ładne laski.- Zażartował, nie zmieniając ponurego wyrazu swojej twarzy. Podprowadził motor do swojego rozmówcy i oparł się o niego.

- O ile się założysz, że jej nie przelecisz ?- Zaśmiał się brunet, wyciągając z kieszeni opakowanie papierosów.- Chcesz ?

- Nie, rzucam palenie.- Tym stwierdzeniem wywołał głośny śmiech u swojego przyjaciela.- Nie ważne. Wiesz, że moje związki z dziewczynami kończą się tak samo. Daj mi rok.- Uśmiechnął się szeroko szatyn, podając brunetowi kask.

- Jake, rok ? Powaliło cię do reszty? Masz trzy miesiące, ani dnia dłużej.- Klepnął go w plecy i usiadł na motorze.

- Nie doceniasz mnie Jeremy.- Zaśmiał się dwudziestotrzylatek i ponownie ruszył z piskiem opon w stronę  Central Parku.

 Hej ! :D Wrzucam na świeżo, bez sprawdzania i poprawiania błędów bo za 10 minut skończy mi się internet (kara :c). Gdyby ktoś zauważył powtórzenia, błędy interpunkcyjne, stylistyczne, językowe, to pisać, pisać i jeszcze raz PISAĆ ! Jutro poprawię :D Wiem, że troszkę krótko, ale rozbiję to na dwie części.

A teraz pytanie do treści. Jak podoba wam się "chamski zakładzik" ? Wiem, że to trochę głupie zakładać się o takie rzeczy, ale w dzisiejszych czasach zapewne jest to dość powszechne. Zobaczycie co z tych 3 miesięcy wyniknie, w następnych rozdziałach :D

Pozdrawiam i zachęcam do dalszego czytania,

~Frozen